رویدادهای سیاسی دولت اصلاحات - قسمت اول

اصلاحات واصلاح طلبان از سرآغاز حضورشان در عرصه ی سیاست رویدادهای متعددی را به چشم دیده اند که برخی را خود به وجو آورده و برخی دیگر را دیگران اما آنچه بیش از دیگر رویداد ها در نظر است اتفاقاتی ست که در دوران 8 سال ریاست جمهوری محمد خاتمی پیش آمده است.

نخستین رویدادی که باید از آن گفت حضور پر شور و کم سابقه مردم در انتخابات 76 است، انتخاباتی که این بار با حضور فردی تازه و نمایش اندیشه هایی نو در دل های مردم این امید را ایجاد کرد که این بار می توانند تغییراتی را حس کنند و این امید به تغییر بود که موجب شد خاتمی بیاید و در کمال ناباوری جبهه ی مخالف به پیروزی دست یابد.

از آغاز فعالیت سیاسی اصلاحات تحت لوای دولت، خود به خوبی می دانستند که راه دشواری را در پیش خواهند داشت زیرا که اختلافات میان اصلاحات طلبان و اصولگرایان سابقه ای طولانی داشته و به اوایل انقلاب باز می گردد پس به قطع جبهه ی راست تمام سعی خویش را می کرد تا در برابر تحرکات اصلاح طلبان بایستد، شاید سرآغاز شدت گیری این درگیری ها را باید هجده تیر 78 دانست.

هجده تیر یا کوی دانشگاه سری اتفاقاتی ست که دربازه زمانی هجدهم تا بیست و سوم تیر ماه رویداد که علت اصلی آن اعتراض عده ی کثیری از دانشجویان به بسته شدن روزنامه «سلام» بود، در این حادثه بار دیگر حریم دانشگاه شکسته شد و نیروهای انتظامیبه کوی دانشگاه تهران وارد و خساراتی را به برخی از بلوک ها وارد نمودند البته در پی این حوادث تعدادی از دانشجویان دستگیر،مجروح و یا کشته شدند که البته این حوادث نیز توسط مقامات قضایی پیگیری شد و دو تن از افسران وظیفه محاکمه و به دلیل دزدین یک قطعه ریش تراش محاکمه شدند.

ناگفته نماند که این حوادث و حملاتی که در پی آن انجام گرفت در نظر برخی به گونه ای طراحی شده بود که در ادامه آن بتوانند اصلاحات را به ورطه نابودی کشانند اما هوشیاری اصلاح طلبان این نقشه را نقش بر آب کرد، اصلاح طلبان برای جلوگیری از تنش ونفوذ عناصر ضد انقلاب تلاش های بسیاری کردند، که از این دست می توان به حضور مصطفی تاجزاده و دیگر اصلاح طلبان در شب های نخست در کوی اشاره کرد، هرچند که این حضور به زعم خیلی ها خوش نیامد و برخوردهای تندی با ایشان صورت گرفت همچنین مسئله دیگری که موجب گسترش هجده تیر بود حرکت دانشجویان به سوی بیت رهبری بود،دانشجویان نیروی انتظامی را عامل یورش به کوی دانشگاه دانسته و خواستار عزل فرمانده آن بودند.همچنین توقیف روزنامه سلام نیز توسط دادگاه ویژه روحانیت که زیر نظر رهبر قرار دارد انجام شده بود. اما رهبری در حالیکه این رویداد را محکوم کرده بود حاضر به برکناری سردار لطفیان و همچنین نظری فرمانده پلیس تهران نشد. همین امر باعث شد تا در روزهای بعد تظاهرات به سمت دفتررهبری و مجموعه‌ای که وی در مرکز تهران در آن مستقر است (موسوم به مجموعه مطهری) شود. سعید حجاریان در این باره می‌گوید :

وقتی دانشجوها از کوی دانشگاه بیرون آمدند، بین میدان ولیعصر بودند تا حرکت کنند به سوی خیابان آذربایجان، من در آن هنگام دفتر آقای خاتمی بودم. آن زمان من عضو شورای شهر تهران بودم. اعضای شورای شهر را برده بودیم به کوی دانشگاه تا خرابی ها را ببینند و برای بازسازی و اختصاص بودجه اقدام کنیم. من به خاطر این کار رفته بود دفتر خاتمی که آقای صفوی (فرمانده سپاه) زنگ زد به آقای ابطحی و گفت خط قرمز ما خیابان جمهوری است، هرکسی از این خیابان پایین تر بیاید، می زنیم. متوجه شدیم بچه های دانشجو دارند رو به پایین حرکت می کنند، به من گفتند که بروم و با آنها صحبت کنم، رفتم با دانشجوها صحبت کردم، یک طرف بچه های رحیم بودند، یک طرف هم بچه های دانشجو، با قسم و آیه و من بمیرم و تو بمیری، سر راهپیمایی را کج کردم به سمت کوی و گفتم برید من هم می آیم...هرچند که با روی کارآمدن مجدد اصولگرایان تلاش های متعددی شد تا حادثه ی هجده صرفا یک طرفه دیده شود و آن را به عوامل ضد انقلاب ربط دهند که حتی تعداد کثیری از دانشجویان محاکمه و زندانی شدند و یک نفر از آنان نیز در بازداشت فوت کرد اما با گذشت سیزده سال از آن رویداد همچنان محافل اصلاح طلب دانشگاه یاد و خاطره ی آن روز را گرامی می دارند و شانزده آذری دیگر برای خود ترتیب داده اند.

(ادامه دارد-قسمت دوم کنفرانس برلین)