مناظره

اول می خواستم رفتار هر کدام از نامزدهای انتخابات را تحلیل و بررسی کنم اتفاقا متن نوشته ی مورد نظرم هم آماده است اما اتفاقات انتهایی مناظره تمام عقایدم را تغییر داد.

مطمئن خواهم بود که عده ای از دوستان بیان خواهند داشت که همه چیز تقصیر ضرغامی ست اما بیایید و کلاهمان را قاضی کنیم و بگوییم باشد سوالات اشتباه اما پاسخ های عوام فریبانه چه؟! البته امیدوارم که این پاسخ ها عوام فریبانه بوده باشد و برآمده از برنامه ها و عقاید ایشان نباشد!

فقط به نمونه ای از این حرف های عوام فریبانه و بی سواد گونه اشاره می کنم; چطور ممکن است فردی به تولید اشاره کند اما به جای برنامه ریزی در صنایع مادر اولویتش بنگاه های کوچک باشد؟!

آفرینی هم برای  آقای دکتر عارف که اعتراض کردند، پای حرفشان ماندند، بر هر موجی سوار نشدند و به هر حرفی پاسخ ندادند و شان رئیس جمهور را یادآوری کردند البته رفتار دکتر رضایی هم به جا و خوب بود و ای کاش دکتر جلیلی به جای آنکه با نمایش بی حوصلگی اعتراضش را بیان می کرد به مانند دکتر رضایی و عارف حرف می زد.

مناظره امروز نشان داد که چقدر جایگاه ریاست جمهوری سخیف شده و افرادی که تایید شده اند از چه سطحی برخوردارند که صدا و سیما و ستاد انتخابات کشور اجازه می دهد به خودش که چنین سیرکی را به راه بیندازد.

واقعاً مهندس موسوی راست می گفت: « این ها عزت مردم را نشانه گرفته اند.»

جلیلی حلقه گمشده زنجیره احمدی نژاد

 پیش از آمدن خبر تایید صلاحیت ها نام «سعید جلیلی» به عنوان معجزه انتخابات پیش رو بر زبان ها بود و عده کثیری بر این عقیده بودند که او همان کاندیدای مورد نظر رهبر است و از همین راه توانست هوادارانی را به دور خود جمع کند اما با آمدن خبر رد صلاحیت ها و آغاز برنامه های تبلیغاتی گویی حقیقت در جامه ای دیگر رخ نمایان کرده است.

(ادامه مطلب را دنبال کنید)

دوم خرداد

امروز دوم خرداد است! امروز همان روزی ست که غاصبان وطن و انقلابمان از یادآوریش ترس دارند. امروز همان روزی ست که امید به وطنم بازگشت، امیدی که از آن می ترسند و تمام سعی خود را می کنند تا ان را بکشند اما باید بدانند « امید به اینده رساترین اعتراض ماست» و ما هیچگاه این امید را از دست نخواهیم داد. امروز آغاز اصلاح طلبی ست و آغاز هرگز پایان نمی گیرد. دوم خرداد مبارک.

حاصل بی فکری آقایان(اندر احوال رد صلاحیت آیت الله رفسنجانی)

تا به حال در این صفحه از دل نوشته هایم نگفته ام اما گویی امروز همان روز است. هیچ گاه چنین حس پوچی و غم نداشته ام، به قول یکی از رفقا حس بیست و سوم خرداد را باید ضرب در بی نهایت کنیم تا حاصلش حال و روز امروزمان شود. چه کسی بهتر از هاشمی بود؟! اویی که میانه رو های هر دو گروه اصلاحات و اصول حامیش بودند، این خود فرصتی می شد برای آشتی ملتی که هشت سال است مرزبندی های چپی و راستی بودن حتی وارد خانه هایشان هم شده است. آقایان با چنین بی فکری که از خود نشان دادند به همه فهماندند که منافق واقعی کیست و آنکه می خواهد طعم شیرین مشارکت و هم دلی را به کام مردم تلخ کند کیست. ما هیچ گاه از آقای خامنه ای انتظاری نداشتیم که برای ما کاری کند اما اینبار می خواهیم به جای گوش دادن به چاپلوسان اطرافش چشم باز کند و از هاشمی حمایت کند حتی اگر هاشمی حکم را نپذیرفت زیرا که این راه دوباره شدن اتحاد مردم است. از دیشب این جمله امام خمینی پی در پی در ذهنم تکرار می شود:« بد خواهان باید بدانند هاشمی زنده است چون نهضت زنده است.» و هر قدر بیشتر به این حرف و دیگر حرف های امام درباره آقای هاشمی می اندیشم می بینم امکان ندارد پیر جماران با آن همه بینش و آینده نگری نسبت به شخصی متزلزل چنین مبالغه آمیز حرف بزند و آنگاه است که در می یابم که بدخواهان تا به بالاترین رتبات لشکری و کشوری نفوذ کرده اند. هر چه که نیاز بود را صورت دادیم، بعد از آن بد رفتاری های چهار ساله گذشته چشم هایمان را بستیم و گفتیم مملکت و انقلاب و اسلام ارزشش بیشتر است و پا به میدان گذاشتیم اما شما ما را از خود راندید آن هم به چه وسعتی، عملاً نشان دادید که اصلاح طلبی دیگر معنایی ندارد، عملاً نشان دادید که جمهوریت این نظام مرد و عملاً حزب رستاخیزتان را تشکیل دادید. اما از یاد نبرید: این نوبت از کسان به شما ناکسان رسید نـــوبــت ز ناکســــان شما نیز بــگــذرد