رویدادهای سیاسی دولت اصلاحات - قسمت چهارم

پس از سرکوب های بسیار نسبت به جامعه دانشگاه و تحت فشار گذاشتن اعضای فعال تشکل های دانشجویی اینبار نوبت اعضای بلند پایه ی اصلاحات بود، اصلاح طلبان که توانسته بودند در هفتم بهمن 79 انتخابات مجلس شورای اسلامی را پیروز شوند از هیچ فعالیتی برای بهبود شرایط سر باز نمی زدند برای نمونه نمایندگان مجلس تمام تلاش خویش را کردند تا قانون مطبوعاتی را که مجلس پنجم تصویب کرده بود اصلاح کنند اما پیش از آن که این اصلاحیه به تصویب به رسد، رهبری با استفاده از «حکم حکومتی» خود این مصوبه را از مجلس خارج نموده و اجازه ی اصلاحات و به تبع آن آزادی های پیرو آن را نداد.

درگیری مجلس ششم به اینجا ختم نشد و هنگامی اوج گرفت که حدود 4هزار نامزد انتخابات مجلس هفتم در سراسر ایران از جمله بیش از 80 نفر از نمایندگان مجلس ششم توسط شورای نگهبان( که بر اساس اصل  نود و یک قانون اساسی متشکل از شش نفر قفیه عادل و آگاه به مقتضیات زمان  و مسائل روز که توسط رهبر انتخاب می شوند و همچنین شش نفر حقوق دان که بوسیله رئیس قوه قضایه انتخاب می شوند که بنا بر اصل یکصد و پنجاه و هفتم قانون اساسی رییس این قوه نیز توسط رهبری انتخاب می شود) رد صلاحیت شدند.

هنگامی که شورای نگهبان با اعمال آنچه که «نظارت استصوابی» میخواند، حدود نیمی از کاندیداها را به بهانه آنکه التزام عملی به اسلام نداشته اند یا التزام آنان، برای مجلس شورای نگهبان اثبات نشده است، رد صلاحیت کرد. در میان رد صلاحیت شدگان، عده کثیری از نمایندگان اصلاح طلب مجلس ششم قرار داشتند. ۱۳۹ نماینده، در اعتراض به رد صلاحیت ها در مجلس شورای اسلامی تحصن کردند و نهایتا، با بی اثر ماندن اعتراضات و برگزاری انتخابات مجلس هفتم، استعفا دادند. بد نیست که بدانیم در دین اسلام اصل بر آن است که افراد به اسلام التزام دارند مگر آنکه عکسش ثابت شود لکن انچه شورای نگهبان صورت می دهد دقیقاً مغایر ارزش های اسلامی ست و اصل را بر عدم التزام افراد می گیرد مگر آنکه عکسش ثابت شود. 

 در جریان این حرکت اعتراضی، ۱۳۹ نماینده در اعتراض به عملکرد شورای
نگهبان، در مجلس شورای اسلامی تحصن کردند اما مهدی کروبی، که به ریاست مجلس انتخاب
شده بود هر چند که در همین انتخاب نیز دعواهای بسیاری میان مجلسیان و اصلاح طلبان
بود و حتی در راستای اظهارت وی که گفته بو دطی سخنانی گفت که من یک سخنگو نیستم و
جایگاه رییس قوه مقننه در حد رییسان دو قوه دیگر است.این اظهارات با واکنش برخی دیگر از نمایندگان مواجه شد که عقیده داشتند همه نمایندگان از یک جایگاه و شان برخوردارند، پا در میانی کرد و موجبات رفع و رجوع مسائل را فراهم نمود، مسئله تحصن مجلسیان تا بدانجا ادامه یافت که نزدیک به شصت تن از نمایندگان مجلس ششم را قوه قضائیه به دادگاه فراخواند که از این میان احکام قضایی چهار نفر از آنان صادر و قطعی شد البته لازم به ذکر است که ریاست این دادگاه ها را نیز سعید مرتضوی ( یکی از متهمین اصلی حادثه کهریزک) بر عهده داشت.

درحالی که نمایندگان از مصونیت قضایی برخوردار بودند برای نخستین بار در دورهٔ هاشمی شاهرودی این مصونیت برداشته شد.

حسین لقمانیان نمایندهٔ همدان دستگیر و به زندان اوین فرستاده شد تا دوره ده ساله حبس خود را طی کند که این اقدام با نصاب‌شکنیِ (از نصاب انداختن مجلس با حاضر نشدن نمایندگان یا بیرون رفتنشان)  و تهدید کروبی به ترک مجلس مواجه شد. سرانجام بادرخواست شاهرودی وموافقت رهبری لقمانیان آزاد شد.

. البته این موافقت رهبری دلیلی بر آن نیست و نبوده است که ایشان نسبت به رفتارهای مجلس ششم بی اعتنا بودند زیرا که ایشان ۳ سال بعد آیت‌الله خامنه‌ای در دیدار نمایندگان دوره هفتم مجلس شورای اسلامی، دیدگاه خود را دربارهٔمسائل دوره ششم مجلس شورای اسلامی، گفت:

شرایطی که قبل از پدید آمدن این مجلس به وسیلهٔ بعضی اشخاصی که از روی غفلت، کارهایی انجام می‌دادند به وجود آمده‌بود -رفتن به سمت تحریم انتخابات، رفتن به سمت استعفای نمایندگان، اعتصاب در مجلس، مقابلهٔ مجلس- چیزهای بد و عجیبی بود و صدای عمومی مجلس، با خیلی از مبانی و اصول نظام مغایرت داشت. در یک چنین فضایی، این مجلس [هفتم] رویید. 

(ادامه دارد- فرودگاه امام (ره)- قسمت آخر)