خواهم نوشت...

خیلی وقت است که اینجا ننوشته ام (البته اگر این یک مطلب پیشین را فاکتور بگیریم) اما آدمی لاجرم باز می گردد به چیزی که بوده است و هر قدر هم از آن چه خواسته و ناخواسته فرار کنی باز هم بر می گردی به همان نقطه ای که بوده ای.

البته فرار من ناخواسته بوده است انصافاً انقدر از پیش و پس از انتخابات درگیر شده ام که اصلاً وقت و حوصله ای برای این کار نمانده بود اما خب تازه فهمیدم که این یک مورد را نباید فاکتور گرفت این باید همیشه باشد.

تمام این حرف ها را زدم تا بگویم ان شاء الله باز هم موتور این وبلاگ روشن خواهد شد و شاید سعی بر این کنم که هر شب یک چند خطی بنویسم از خودم و درگیری های روزانه ام گرفته تا گه گداری تحلیلی و انتقادی یعنی اینگونه بگویم سبک و سیاق اینجا بسته بر حال و هوای خودم و حال و هوای جامعه و از همه مهم تر فضای سیاسی کشور دارد اما خب خواهم نوشت تا هم این قلم از کار نیفتد و هم چنین خودم تخلیه شوم و هم آنکه شاید قدمی مثبت برداشته باشم گاهی اوقات.

برای سوریه، برای خمپاره های بی مقصد

مشکل ما از همین جا شروع می شود از همین نقطه سطحی نگریمان از همین جا که فقط «واویلا» می گوییم «و اسفا» بعدِش هم که دیگر نیازی به گفتن ندارد احساس تحریک شده و ریختن در خیابان ها و ایضاً این روزها فضای مجازی و مرگ بر این و آن نثار کردن ها.
از این پانصد و خرده ای نفر دوستِ فیس بوقی دریغ از یک نفر که در بابِ حادثه البته تلخ پیش آمده برای حرم حضرت زینت(س) یک خطِ حقیقی و بی احساس بنویسد!
آری چه اشعارِ زیبایی گفته شد و چه کسانی فحش داده شدند اما یادِمان رفت که حرم بهانه ایست برای نمایش آنکه امروز اوضاع سوریه خراب تر از آن است که ما می اندیشیم و جنگ داخلی ویران کننده ست.
به جای این فحاشی ها حداقل دست ِمان به دولتمردانِ خودِمان که یکی از عواملِ ادامه این تنش ها هستند (فارغ از آنکه در جبهه حق اند یا باطل) که بند است پس برای آن ها ای کاش جمله ای می نوشتیم.

مناظره

اول می خواستم رفتار هر کدام از نامزدهای انتخابات را تحلیل و بررسی کنم اتفاقا متن نوشته ی مورد نظرم هم آماده است اما اتفاقات انتهایی مناظره تمام عقایدم را تغییر داد.

مطمئن خواهم بود که عده ای از دوستان بیان خواهند داشت که همه چیز تقصیر ضرغامی ست اما بیایید و کلاهمان را قاضی کنیم و بگوییم باشد سوالات اشتباه اما پاسخ های عوام فریبانه چه؟! البته امیدوارم که این پاسخ ها عوام فریبانه بوده باشد و برآمده از برنامه ها و عقاید ایشان نباشد!

فقط به نمونه ای از این حرف های عوام فریبانه و بی سواد گونه اشاره می کنم; چطور ممکن است فردی به تولید اشاره کند اما به جای برنامه ریزی در صنایع مادر اولویتش بنگاه های کوچک باشد؟!

آفرینی هم برای  آقای دکتر عارف که اعتراض کردند، پای حرفشان ماندند، بر هر موجی سوار نشدند و به هر حرفی پاسخ ندادند و شان رئیس جمهور را یادآوری کردند البته رفتار دکتر رضایی هم به جا و خوب بود و ای کاش دکتر جلیلی به جای آنکه با نمایش بی حوصلگی اعتراضش را بیان می کرد به مانند دکتر رضایی و عارف حرف می زد.

مناظره امروز نشان داد که چقدر جایگاه ریاست جمهوری سخیف شده و افرادی که تایید شده اند از چه سطحی برخوردارند که صدا و سیما و ستاد انتخابات کشور اجازه می دهد به خودش که چنین سیرکی را به راه بیندازد.

واقعاً مهندس موسوی راست می گفت: « این ها عزت مردم را نشانه گرفته اند.»

جلیلی حلقه گمشده زنجیره احمدی نژاد

 پیش از آمدن خبر تایید صلاحیت ها نام «سعید جلیلی» به عنوان معجزه انتخابات پیش رو بر زبان ها بود و عده کثیری بر این عقیده بودند که او همان کاندیدای مورد نظر رهبر است و از همین راه توانست هوادارانی را به دور خود جمع کند اما با آمدن خبر رد صلاحیت ها و آغاز برنامه های تبلیغاتی گویی حقیقت در جامه ای دیگر رخ نمایان کرده است.

(ادامه مطلب را دنبال کنید)

دوم خرداد

امروز دوم خرداد است! امروز همان روزی ست که غاصبان وطن و انقلابمان از یادآوریش ترس دارند. امروز همان روزی ست که امید به وطنم بازگشت، امیدی که از آن می ترسند و تمام سعی خود را می کنند تا ان را بکشند اما باید بدانند « امید به اینده رساترین اعتراض ماست» و ما هیچگاه این امید را از دست نخواهیم داد. امروز آغاز اصلاح طلبی ست و آغاز هرگز پایان نمی گیرد. دوم خرداد مبارک.